Een indrukwekkende stage week!:)

Hallo allemaal,

Even een blog tussendoor, want in deze stage week is er al genoeg gebeurd om een blog over te schrijven :)
Allereerst hadden we dinsdag op stage weer een les voor de jongeren. Deze keer ging het over ‘besluitneming’ het maken van keuzes en hoe het ‘besluitnemingswiel’ hierin kan helpen. We hebben de jongeren zelf aan het werk gezet met een casus, nadat we uitleg hadden gegeven over welke stappen je moest doorlopen, voordat je de keuze maakt. Super leuk om ze zo echt actief en geconcentreerd aan het werk te zien hier mee. En aan het eind willen ze ook allemaal heel graag hun antwoord geven in de groep. De les was geslaagd!
Verder hebben we een therapeutische sessie gedaan met een jongere, Mpumelelo. Door middel van zijn assessment hadden wij geconcludeerd dat zelfbeeld voor hem een thema is. Hier zijn we dus in deze sessie mee bezig geweest. We hebben hem bij elke letter van zijn naam een eigenschap laten schrijven die bij hem past. Hierin lag de nadruk op het feit dat het soms lastig is om positieve dingen over je zelf te zeggen, maar dat het wel heel goed is om dit te kunnen. Daarna moest hij opschrijven wat hij al bereikt had, wat hij leuk vond aan zichzelf, wat hij graag wou horen dat anderen over hem zeiden en wat hij nog wou bereiken. Voor ons werd hieruit vooral duidelijk dat hij best een redelijk zelfbeeld heeft, maar dat hij dit niet echt uit. En dat hij daarnaast heel hard is voor zichzelf. Hij heeft als enige van alle jongeren ‘graad 12’ afgerond en kan dus gaan studeren, maar hij vind het lastig om dit als prestatie te zien. Hij denkt vooral aan het feit dat hij nog wel moet gaan studeren. Super interessant om op deze manier met zo’n jongere bezig te zijn en veel potentie te zien in zo’n jongen.

Ook heb ik nog een gesprek gehad met mijn ‘voogd kind’. Deze week was er in de hele groep nogal veel onrust, wat heel gewoon is voor ‘week 3’.De jongeren zijn dan namelijk gewend en durven wat meer en in de groep ontstaan er allerlei groepsprocessen. Dit was deze week dus ook het geval.
Eén jongen valt helemaal buiten de groep, iedereen vind dat hij naar huis moet. Hij doet namelijk heel ‘stoer’ en wil graag de leider van de groep zijn. Hij gaat echter schelden, bende taal gebruiken enzovoort. Hierdoor valt hij juist heel erg buiten de groep en keert iedereen zich tegen hem. Jongeren die nog wel met hem praten of aardig tegen hem doen worden hierom gepest.
Waydin, mijn voogd kind, had de placemat van deze jongen verkreukeld, omdat hij zo boos op hem was. Ik heb hem in het gesprek dus onder andere hier op aangesproken. Hij is eigenlijk een lieve jongen, maar ik krijg vooral heel erg het idee dat hij met de groep mee loopt. Hij gaf nu ook aan dat hij het niet weer zou doen, maar ja dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik ben benieuwd hoe het na het weekend met de groep gaat.
Verder heb ik een heel leuk gesprek met hem gehad. In het Afrikaans wel te verstaan en dit gaat me steeds beter af. Super leuk om te merken dat ik nu ook mijzelf goed verstaanbaar kan maken richting zo’n jongere in het Afrikaans. Als onze tijd hier voorbij is spreek ik het denk ik vloeiend :)

Afgelopen woensdag zijn we ook nog met de jongeren mee geweest op hun ‘uitstappie’. We gingen naar de gevangenis, ‘Brandvlei’. Dit uitstapje is vooral bedoeld als waarschuwing voor de jongeren. Als ze door gaan met hun oude leventje, zullen ze uiteindelijk daar belanden. De heenweg was al een hele belevenis, want Hanneke en ik reden in onze auto, samen met de toezichthoudster ‘Wilma’. (Ja, tante Wilma, ik heb haar ook even verteld dat ik een tante Wilma heb!:)) Zij vertelde dat haar man ook bij ‘Brandvlei’ werkte als bewaker. Er was echter een keer een gevangene ontsnapt en toen zijn ze hem gaan zoeken in de omringende bergen. In een dorp iets verderop is haar man toen neergeschoten. Er wordt echter gezegd dat het zelfmoord is, dus er is nooit verder onderzoek gedaan. Ze zegt dat ze maar door moet gaan met haar leven, want stil staan heeft geen zin. Super heftig, want er is dus nog geen gerechtigheid in haar ogen. ‘Brandvlei’ was voor haar dus een betekenisvolle plek.
Bij de gevangenis zelf was het ook super interessant. Er werd door een groep gevangenen een soort voorlichting gegeven. Dit waren gevangenen die zich goed hadden gedragen en daardoor dit voorrecht hadden gekregen. Ze vertelden vooral over hoe het leven in de gevangenis is en dat de jongeren van ‘Toevlug’ nog een tweede kans krijgen, die zij nooit hebben gehad. Dit is het moment voor hun om hun leven te veranderen en niet in die gevangenis te belanden.
Er werd ook een drama stukje opgevoerd, waarin ze onder andere lieten zien wat het gevangenis eten was. ’s Ochtends pap, ’s middags maïs pap met een beetje groente als ze geluk hadden en daarna moesten ze weer wachten tot de volgende ochtend voor de pap. Geen avondeten dus. Ook lieten ze zien hoe een ‘nieuwe’ in de gevangenis wordt ontvangen. Hij valt buiten de groep en moet eerst laten zien dat hij zijn mannetje kan staan. Zo iemand wordt dus standaard in elkaar geslagen. Het was best wel heftig, maar de boodschap voor de jongeren was zeker duidelijk.

Vervolgens hebben de jongeren nog een poosje nagepraat met de gevangenen en Hanneke en ik mochten toen echt even in de cellen van de gevangenis kijken. De jongeren zijn namelijk minderjarig, dus die mogen dat niet. We mochten hier helaas geen foto's maken dus deze blog moeten jullie het puur met mijn verhaal doen ;)
Het was echt bizar om dit te zien. Het is echt een gevangenis zoals in de films. Mannen in oranje overalls en relatief kleine cellen met heel veel stapelbedden. Voor elke 38 gevangenen in een cel zijn er 2 toiletten en 2 douches. Weinig hygiëne dus.
We mochten ook even kijken bij de individuele cellen. Hier zaten gevangenen die in de gaten gehouden moesten worden vanwege bijvoorbeeld zelfmoordpogingen. Eén cel liet dit al zien, die was namelijk van binnen volledig uitgebrand. Van de week had daar iemand geprobeerd zichzelf van het leven te beroven door de cel in de fik te steken. Ze hebben deze jongen gelukkig net op tijd kunnen redden. Dit laat echter wel zien hoe uitzichtloos de situatie is voor de gevangenen hier. De gevangenissen in Nederland zijn echt luxe…..

Het was dus zeker een interessante, leerzame stageweek. Donderdag middag begon ons weekend en die zijn we goed begonnen met een wijn- en muziekfestival hier in Worcester. Hierover vertel ik echter in mijn volgende blog, net zoals over de rest van het weekend! Voor nu is dit al even genoeg ;)

Ik wil ook even iedereen bedanken voor het medeleven. Van alle kanten krijg ik te horen dat mensen mijn blog lezen, super leuk!

Liefs, Lotte