Home Sweet Home!:)

Hallo allemaal,

Mijn laatste blog, deze keer vanaf de bank, thuis in Zwolle. Ik ben weer thuis en dat is heel dubbel. Super fijn om al die lieve mensen weer te zien, Jada voor het eerst te ontmoeten en Tiemen weer in mijn armen te kunnen sluiten, maar ja het gave avontuur is nu ook echt voorbij. Afrika lijkt aan de ene kant heel ver weg, maar de herinneringen zijn ook nog heel dichtbij. Ik mis ons huisje, de mensen en onze stage stiekem best wel. Het letterlijke landen in Nederland is gebeurd, maar het figuurlijke landen, nog steeds niet helemaal.

Ik zal nog even vertellen over mijn laatste dagen in Zuid-Afrika. Vorige week woensdag hadden we ons eindgesprek op stage, maar eerst kwamen Jenita en Anouk langs om onze stageplek te bekijken. Leuk om aan hun te kunnen laten zien waar wij stage hebben gelopen. Vervolgens had ik mijn eindgesprek met mijn stagebegeleidster en van haar kreeg ik een 9 voor mijn stage! Super tof, maar het eindgesprek in Nederland is pas doorslaggevend. Ik kan nu wel een mooie aanbeveling meenemen naar het eindgesprek hier.

Donderdag was onze laatste dag op stage en dit voelde echt gek. Voor het laatst de route naar stage rijden in het donker, de dagopening en de vergadering. We werden bij de dagopening centraal bedankt voor ons werk en kregen een bidon van ‘Toevlug’ mee zodat we in Nederland nog aan ze konden denken. Vervolgens hebben we ’s ochtends nog een assessment vergadering gehad waarbij we alle achtergrondverslagen van de jongeren gingen doornemen. Rond theetijd was het dan echt een soort van tijd voor afscheid. Hanneke en ik hadden woensdag na stage druk gebakken en hadden een appeltaart, stroopwafeltaart en een gekochte worteltjestaart en cupcakes mee. Alle collega’s mochten hier lekker van eten. Het was een groot eet festijn, want er waren ook nog twee collega’s jarig geweest die ook van alles mee hadden. We hebben eerst heerlijk genoten van het eten, waarna we nogmaals bedankt werden voor ons harde werk. Hanneke en ik hebben mooie woorden mogen ontvangen en hebben zelf ook onze collega’s bedankt voor het warme ontvangst en de gave tijd bij ‘Toevlug’.

Na theetijd hebben we afscheid genomen van de jongeren. Velen van hun komen ons nog opzoeken in Nederland hebben ze gezegd, ik ben benieuwd ;) Dit afscheid was gelukkig niet heel moeilijk, omdat we maar twee weken met deze jongens hebben gewerkt. Daarna zijn Hanneke en ik alle collega’s persoonlijk bij langs gegaan om ze persoonlijk te bedanken, wat mensen cadeautjes te geven en foto’s te maken met onze collega’s. Vervolgens was het dan toch echt tijd om afscheid te nemen en voor het laatst het hek uit te rijden. We hadden in elk geval de tijd genomen om doei te zeggen 

Vrijdag hebben we rustig aan gedaan en ons laatste supervisie gesprek gehad. ’s Avonds zijn Hanneke en ik naar de bioscoop geweest, waar we indrukwekkende Afrikaanse film hebben gezien. Deze film zat niet per se heel goed in elkaar, maar liet wel de harde werkelijkheid van veel Afrikanen zien. Armoede, verkrachting, drankmisbruik, brandstichting, vernielingen en geen geld voor onderwijs. Bijzonder om in de film precies te zien wat wij ook in werkelijkheid mee hebben gemaakt in Afrika.

Zaterdag zijn Hanneke en ik voor de laatste keer naar Kaapstad geweest om de laatste souvenirtjes in te slaan en ’s avonds hebben we alvast een beetje ons avontuur afgesloten door samen nog een keer uit eten te gaan. Super gezellig, maar ook gek omdat we echt bijna afscheid moeten nemen.
Zondag hebben we alvast alles ingepakt en maandag was het dan zo ver. Nadat we de laatste dingen hadden ingepakt en de auto een beetje hadden schoongemaakt namen we afscheid van Ruan en Angelique, de huiseigenaren van 19th hole golf villa. Heel gek om afscheid te nemen en ze zeiden zelf ook dat het nu weer stil zou worden in huis. Ook van Emma de schoonmaakster namen we afscheid. Vervolgens mochten Hanneke en ik nog een bericht achterlaten op de muur, omdat we zo lang in hun B&B hadden verbleven! Super tof! Daarna werden we uitgezwaaid!:)
Onze auto moesten we eerst nog naar de garage terugbrengen. Daarna gingen we met een taxi naar het vliegveld, hier aten we nog wat met Jenita en Anouk en toen moest ik afscheid nemen van Hanneke.

Hanneke blijft namelijk nog twee weken rondreizen met haar oom en tante. Super gek om haar ‘achter te laten’ en ons avontuur niet samen af te sluiten. Gelukkig hoefde ik niet alleen te reizen en kon ik met Jenita en Anouk het vliegtuig in stappen. Nu werd het toch wel heel echt, we gingen naar huis.

We hadden een voorspoedige vlucht naar Londen. Onderweg wel wat turbulentie gehad, maar toch zo’n 5 uur geslapen, wat nieuw is voor mij ;) In Londen moesten we nog even behoorlijk stressen, want de bus naar het andere vliegveld had vertraging en vervolgens stonden we nog in de file ook, maar met een beetje hulp van het personeel waren we mooi op tijd voor onze vlucht. (lees: we mochten voor in de rij aansluiten ;))
Nog een klein uurtje vliegen en toen waren we weer in Amsterdam. Wat duurt het dan lang, dat wachten op die koffers. Niet normaal, ik wilde gewoon die deur door. De spanning begon ook te stijgen, maar daar waren onze koffers dan eindelijk.

Wat heerlijk om dan als je die deur door komt al die lieve mensen op je te zien wachten. Ik vloog Tiemen in de armen, mocht Jada voor het eerst ontmoeten en gaf mama en Anne een dikke knuffel. Toch wel heel fijn om weer thuis te zijn!!

Nu is het vooral weer wennen aan Nederland. Ik mis Afrika, maar het is ook heerlijk om weer thuis te zijn. Bedankt voor alle steun, lieve berichtjes en het volgen van mijn blog. Het was leuk om jullie op de hoogte te houden van mijn avonturen!

Liefs, Lotte